از سالیان خیلی دور تا به امروز همیشه مرسوم بوده که مردم هر منطقه ای رزق و روزی خود رو از محیط اطراف خود به دست می آوردند. کسانی که کوهستان نشین بودند از دامپروری و جنگل نان میخوردند کسانی که تو دشت های سرسبز و حاصلخیز زندگی میکردند از راه کشاوزی و زراعت و....
ساحل نشینان هم طبق رسوم گذشته از نعمت های پروردگار توی دریا نان میخوردند و روزگار میگذراندند. ساحل نشینان منطقه ما هم مثل همه مردم روزی خود رو از دریای پارس میگرفتند. از صید و صیادی گرفته تا صنایع وابسته و تجارت با کشور های هم جوار. امروز به دلایل مختلف ذخایر آبزی این دریای پربرکت در حال کم شدن است. طی این چند سال اخیر بیشتر مردم چون راهی دیگری برای امرار معاش نداشتند صید و صیادی رو رها کرده و به سوی تجارت روی آوردند .
هر ساله ما شاهد تعطیلی موقت گمرکات جنوب کشور به بهانه مبارزه با قاچاق و اصلاح قانون معافیت تعرفه گمرکی(ته لنجی)هستیم. این تعطیلی ها بیشترین ضربه رو به ساحل نشینان وارد میکنه. سال گذشته نیز این اتفاق افتاد ولی بر خلاف ادوار گذشته هنوز گمرکات جنوب نیمه تعطیل هستن. و کار و کاسبی مردم از رونق افتاده.گفتگو های زیادی تو این مدت شده حتی کار به اعتصاب و تجمع هم کشیده شد. ولی کسی صدای خسته جاشوان رو نشنید .این که ته لنجی حق مسلم ساحل نشینان است هیچ شکی نیست ولی نکته قابل تامل اینجاست که چرا تو این مدت مردم منطقه بیکار نشستند به امید ته لنجی؟ چرا اقتصاد منطقه باید به ته لنجی تکیه بزند؟ چرا مردم دنبال کار جدید نیستند؟داشتیم افرادی که تو این مدت یه روز رو هم بیکار ننشستن و اگر دبی تعطیل شد رفتن کویت. یا جاشوانی که جاهای دیگه سر کار رفتن یا سرمایه دارانی که سرمایه شون رو جای دیگه به کار بستن
خود بنده قبلا جاشو بودم ولی زمانی که سال 86 گمرک تعطیل شد به امید باز شدنش ننشستم و اومدم جزیره خارگ با تمام سختی ها و دشواری ها به کار مشغول شدم.
ولی متاسفانه امروز شاهد بیکاری طیف وسیعی از مردم با شرایط مالی متفاوتی هستیم از کارگر ساده گمرک گرفته تا جاشوها ناخداها و لنجداران.
آیا این کار درستی است که تو سایه گمرکات و اسکله ها جمع بشویم و دیگران را مقصر کنیم؟
بهتر است تو این شرایط خاص و تقریبا بحرانی کشور به امید کمک اربابان نباشیم. مردم باید خودشون آستین بالا بزنند و دنبال منبع درآمد جدید باشند .
به امید آینده ای روشن ......
نظرات شما عزیزان:
سارا 
ساعت20:37---24 تير 1391
اسمش رو من میگم از عرش به فرش
ali khalili.152
ساعت17:07---24 تير 1391
تا گمرک هست زندگی باید کرد...
محمد خلیلی
ساعت9:48---22 تير 1391
اسم برای مطلبت زیاد پیدا میشه مثلا بدبختی. بیچارگی مردم این منطقه یا چیزای دیگه. ولی علی اقا مو میگم از ماست که بر ماست
A.D
ساعت10:28---21 تير 1391
مقصر خودمون هستیم که فقط و فقط ب این گمرک و دریا دل بسته ایم و نه سواد و علم
چاره کار اینه : درس خواندن و کاره ای شدن هست و نه جاشویی و حمالی
|
منوي اصلي
نويسنده: 
